Aleksander Błok - Dolor ante lucem

Cytuję;

Przesłane przez maheusz dnia 7 gru 2010

Dolor ante lucem

W zachodu krwawych, ostatnich promieniach,
Pragnący śmierci — nie czekam już na nic.
I znowu dzień wstaje, brzask bije z otchłani,
Powraca męka codzienna istnienia.

Chciałem zło rzucić i dobro zostawić,
Poznałem śmierci trwogę i nadzieję —
I znowu powracam, by patrzeć, jak dnieje,
By zło przeklinać, dobru błogosławić.

Boże mój, Boże — Panie nieomylny —
Czyś wszystkich równym obdarzył wyrokiem —
Człowiek śmiertelny, ku Tobie się wlokę,
Od jutrzni rannej do nocy — bezsilny.

Aleksander Błok
przełożył Jerzy Liebert
Kategoria:

Edukacja
Tagi:

blok
dolor
ante
lucem

Licencja:

Standardowa licencja YouTube
..
Przejmujące - mnie się bardzo podoba, lecz Profesor Elzenberg miał wtedy (30.08.1935 r.)
inny wiersz Aleksandra Błoka na uwadze - ten jednak bardziej jest w kontekście moim - w tamtych trudnych latach 1997 - 2004 - (..)